ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2017
Ἀριθμ. Πρωτ.:
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 298η
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Ὁ οὐρανὸς καὶ πάλι ἀνοίγει καὶ κατέρχεται ὁ Κύριός μας, γενόμενος ἄνθρωπος γιὰ νὰ θεραπεύσῃ τὸ πρόσλημα, δηλαδή τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ λυτρώσῃ, μὲ αὐτὴ Του τὴν κένωση, τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ὀνομάζει τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, ἐπειδή εἶναι τὸ κέντρο ὅλων τῶν ἑορτασμῶν, ἡ αἰτία καὶ ἡ ἀπαρχὴ ὅλων τῶν πανηγυρισμῶν.
Ἡ ἱστορία ὑφαίνεται μὲ τὸ ὑφάδι τῆς ἄκρας ταπεινώσεως καὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «ἀγάπη ἐστὶ» κατὰ τὸν Ἱερώτατον Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννη καὶ ἀγαπητικὰ προσφέρεται καὶ θυσιαστικὰ χαρίζεται, «ἳνα οἱ ἄνθρωποι ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι».
Ἆρα γε, θὰ κατανοήσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ἡ μόνη πύλη σωτηρίας, ἡ μόνη ἐλπίδα, ἡ μόνη ὁδὸς γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς φθαρτότητος καὶ τὴν ἀπόλαυση τῆς αἰωνίου μακαριότητος εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός;
Ἀλήθεια, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προχωρήσῃ αὐτὸς ὁ κόσμος χωρὶς τόν σαρκί φανέντα Θεό; Πῶς θὰ ξεπεραστῇ ἡ μεγάλη ὀδύνη ἕνεκα τῆς ἐλλείψεως τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν τῆς γῆς, χωρίς τό ταπεινό προσκύνημα στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ;
Χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει ζωή, ἀλλὰ κόλαση καὶ θάνατος. Χωρὶς τὸν Ἐμμανουήλ, οἱ λαοὶ παραπαίουν. Μακράν τοῦ Θεοῦ οἱ πόλεμοι, τὰ μίση καὶ τὰ πάθη σκιάζουν τὸν παγκόσμιο ὁρίζοντα. Ὁ σεβασμὸς στὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἐξέλιπε καὶ ὁ φρικτός “ρατσισμὸς” εἶναι ἡ τραγική ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ φρονήματος τῶν ἀνθρώπων.
Ὅσοι πιστοί, λοιπόν, ἂς ζήσωμε τὸ Μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ ἂς τὸ κάνωμε ὑπόθεση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, τῆς οἰκογενειακῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνικῆς γενικώτερα.
Ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἶναι καί προσωπικός ἀνακαινισμός, ἀλλά καὶ παγκόσμιος λυτρωμός. Εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίαμα συμπάσης τῆς κτίσεως. Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, ζώντας τὸ αἰώνιο παρόν, μὲ τὴν γλῶσσα τῆς ἀποκεκαλυμμένης καὶ σωζούσης ἀληθείας, μιλάει λυτρωτικὰ στὸν ἄνθρωπο. «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακὶ τὴν πᾶσαν ἔχων κτίσιν. Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται…».
«Ὁ Παλαιὸς ἡμερῶν παιδίον γέγονεν, ὁ ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου καθήμενος ἐν φάτνῃ τίθεται… ἐπειδὴ τοῦτο θέλει. Θέλει γὰρ τὴν ἀτιμίαν ποιῆσαι τιμὴν, τὴν ἀδοξίαν ἐνδῦσαι δόξαν… Λαμβάνει μου τὴν σάρκα, ἵνα με ἁγιάσῃ· δίδωσί μοι τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ, ἵνα με διασώσῃ…».
Ἀδελφοί μου,
Δόξα τῷ ἐνανθρωπήσαντι Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς ὀφθέντι, διὰ τὰς πολλάς πρὸς ἡμᾶς εὐεργεσίας Του. Δόξα τῷ Θεῷ, διότι ἐγεννήθημεν ἐν τῷ φωτί τῆς γνώσεως Αὐτοῦ, ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν καὶ ἐνεδύθημεν Αὐτόν.
Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ, διότι σήμερα ὀρθοδόξως ἑορτάζωμε καὶ θεοπρεπῶς πανηγυρίζομε, γνωρίζοντες τὸ μέγα τῆς Οἰκονομίας Αὐτοῦ Μυστήριον.
Ὁ ἑορτασμὸς μας ἂς καταστῇ ὑπόθεση οὐσιαστική, ἐσωτερικὴ, βιωματική καὶ λυτρωτικὴ ἐμπειρία, ὥστε ζώντας τὰ παρόντα μέσα στὸ κλῖμα τῆς ἀγάπης τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ, νὰ ὁρῶμεν τὰ μέλλοντα, τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνουν ἤδη οἱ θεούμενοι ὅλων τῶν ἐποχῶν μὲ πρώτη τὴν Πανακήρατον Μητέρα Του, τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους, τοὺς Ποιμένας καὶ τοὺς Μάγους, τοὺς Ἀποστόλους καί Διδασκάλους, τούς Ὁσίους καὶ Μάρτυρας ὅλων τῶν ἐποχῶν.
Ἀδελφοί μου,
«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς ὑψώθητε».
Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικῶς ἐν φιλήματι ἁγίῳ καὶ σᾶς εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας ἒτη πολλὰ καὶ εὐλογημένα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
U Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ